Veranderen... Voor wie en waarom precies??

Mensen zijn allemaal verschillend. En dat is maar goed ook.
En toch.... toch zijn er heel veel mensen die niet écht kijken naar de persoon in kwestie, maar meer naar wat hijzélf vindt, belangrijk vindt en vanuit dát beeld iemand wilt laten veranderen.
Ik denk dat iédereen dit wel eens doet.
Maar, is dat goed?
Als je dit doet, stel jezelf de vraag waarom je dit doet, waarom je zou willen dat diegene anders doet dan die doet....

Voorbeeld: Twee vriendinnen. De één praat héél veel, de ander luistert héél veel.
De partner van de luisterende vriendin vindt dat zij meer voor zichzelf op zou moeten komen, want ze is nooit aan het woord. Die ander praat voortdurend waardoor zij haar verhaal helemaal niet kwijt kan. Maar... wáár voelt deze vriendin zich fijn bij? Is dit inderdaad als ze meer aan het woord zou zijn en baalt ze er iedere keer weer van dat zij alleen maar heeft zitten luisteren en heeft ze nooit het gevoel dat er wederzijdse aandacht is? Dan zou ze inderdaad voor zichzelf op 'moeten' komen. Alleen, vind zij het eigenlijk wel prima zo, is ze niet zo'n prater en voelt zij zich fijn in de luisterende positie? Waarom dan voor zichzelf opkomen??
Partner vind iets en is geneigd dit ook op haar kraag vast te spelden.

Soms voelen mensen zich gewoonweg prettig in een rol waar ze in zitten en zouden anderen, hoe goed bedoeld, zich hier eigenlijk niet mee moeten bemoeien.
Of, even dit voorbeeld erbij laten, deze vriendin moet vaker geklaagd hebben tegen partner, dan is het een ander verhaal. En zelfs dan... het moet echt bij iemand passen.

Ik, persoonlijk, heb om deze reden dan ook best een beetje een hekel aan de bepaalde assertiviteitstrainingen, die vrij algemeen zijn ingesteld, en niet op de betreffende individu is afgestemd.

Assertiviteit is een verzamelbegrip dat gebruikt wordt in de sociale psychologie. Het betreft de omgang met andere mensen in relaties, werk, scholing en andere sociale situaties. Aldus Wikipedia.
De omgang is een tweerichtingsverkeer. Dit houdt in mijn optiek in dat iemand die zich lekker voelt bij de luisterende rol, lekker moet blijven luisteren. De omgang in mijn voorbeeld is dus in prima balans, als de luisterende vriendin graag luistert en zelf niet zo'n prater is..

Zoals altijd in mijn praktijk, leg ik de nadruk op dicht bij zichzelf staan.
Kan diegene dit niet, zal er eerst gewerkt moeten worden aan het dichter bij zichzelf staan, dus:
- wie ben ik
- wat wil ik
- waar sta ik voor
- wat vind ik belangrijk
Pas dan weet iemand waarvoor hij precies opkomt.

"Ik moét meer aan het woord zijn, tsjakka!"..... maar....."Ik luister eigenlijk liéver..." Mmmmm, érgens ging het niet goed...