De balans tussen geven en nemen

De meeste mensen geven graag. Vaak liever dan ontvangen. Wat niet beseft wordt, is dat zodra je alle energie in het geven steekt, je deze zelfde energie niet ook nog in het ontvangen kunt steken. En zodra je niet ontvangt, ontneem je de ander om te kunnen geven. Dus iets wat jij zelf zo fijn vindt om te doen, kan de ander niet doen.
Veel geven staat heel nobel, alleen... vaak komt veel geven voort uit de reden dat deze mensen het moeilijk vinden om te ontvangen.

Wat belangrijk is, is de balans tussen geven en nemen. Dat je geeft, maar dat je ook ontvangt. Als een compliment gegeven wordt, dat er een 'dank je wel' als reactie gegeven wordt. Veel mensen geven als reactie op een compliment vaak de opmerking “Deze jurk?? Dit oude vod? Nou, die heb ik al zolang!” en lachen wat schaapachtig.
Je realiseert vaak niet dat het voor zowel jezelf als ook voor de gever van belang is om het compliment in ontvangst te nemen. Het is niet leuk voor jouzelf, omdat je niet echt bewust bent dat je er leuk uitziet. Het is voor de ander niet leuk, omdat het compliment niet in ontvangst wordt genomen.

Maar lees dit niet alsof je te pas en te onpas leuke en lieve dingen gaat zeggen tegen iedereen om zo maar leuke en lieve reacties terug te ontvangen. Dan ben je niet in balans, maar zit je verlegen om aandacht.

Een rechtvaardige relatie is een relatie waarin – op lange termijn – een evenwicht bestaat tussen wat we investeren en wat we van de ander ontvangen, waarin met ons rekening gehouden wordt en wij met de noden van de ander rekening houden. In zo'n relatie ontstaat vertrouwen in de ander en zijn we zelf betrouwbaar. (bron: leren over leven in loyaliteit)

Ik merk vaak dat mensen, waaronder ik geen uitzondering maak, een soort van verlegen worden als ze een compliment, een cadeau, een spontane omhelzing krijgen.
Al ik dit bemerk bij mezelf, probeer ik mezelf tot orde te roepen en het 'schandalig' in ontvangst te nemen. En dit doe ik niet omdat ik het zo lullig voor de ander vind (want dan ben ik nog steeds aan het geven..), maar omdat ik vind dat ik het inderdaad verdien!

Ga het ook maar eens proberen. Dus als iemand tegen je zegt “Goh, wat zit je haar leuk” of “Jij hebt een mooie lach”, probeer eens te reageren met “Dank je wel, wat leuk dat je dit zegt” of misschien nog 'brutaler' “Ja he, ik ben onlangs naar de kapper geweest” of “Dat hoor ik wel vaker, dank je”.

Maar ga ook eens proberen om iemand iets leuks of liefs te zeggen, geheel zonder verwachting, gewoon omdat je dit zo voelt en beleefd.

Kijk en ervaar in alle eerlijkheid wat dit met je doet en geniet ervan!

Praten vanuit de ik-vorm

Communicatie.. is meer dan alleen praten. Ook luisteren is erg belangrijk. Dat alleen kan al een hele opgaaf voor iemand zijn. En let wel, je mond houden tijdens een gesprek, houdt niet per definitie in dat je ook luistert. Luisteren is echt horen wat iemand zegt en erop anticiperen.

Definitie communicatie :
een ongehinderde verbinding tussen mensen ten behoeve van het overdragen van meningen, gedachten, ideeën, gevoelens. ( bron http://www.encyclo.nl )

Vele onenigheden en zelfs ruzies komen voort uit een mis-communicatie. Waar gaat het mis, de communicatie? Juist, bij het niet actief luisteren. Okay, klinkt leuk allemaal, maar hoe luister je actief?

Actief luisteren begint door dicht bij jezelf te zijn en te blijven. Dit betekent niet dat je het alleen over jezelf moet gaan hebben of alles op jezelf moet betrekken. Nee, dit houdt in dat je je bewust bent van je eigen ik. Er helemaal zijn. Verbinding maken met jezelf.

Vaag? Zo klinkt het wellicht wel, maar is het niet.

Start eens met vanuit de ik-vorm te praten. Dus, je hebt een gesprek met iemand. Diegene zegt iets tegen je waar jij het niet mee eens bent. Negen van de tien mensen reageren in zo'n situatie met “dat is niet zo” in plaats van “ik zie dit anders”. All about the tone off voice..
Bij de eerste zin “dat is niet zo”, kan iemand zich aangevallen voelen. Diegene hoeft er nog niet aangevallen op te reageren, maar de toon is gezet, en deze toon bepaald de rest van het gesprek.
Als je de tweede zin gebruikt, “ik zie het anders”, is dat niet zo. Dit, omdat je het bij jezelf houdt.
Reageert iemand wel geïrriteerd, dan heeft dit met diegene zelf te maken en kun je het ook makkelijker daar laten waar het hoort. (dat heeft dan vaak weer te maken met verwachtingspatronen, daar Blog ik ook nog wel een keer over)

Mee eens, dit klinkt wel wat als muggenzifterij, maar ik kan je verzekeren dat het veel zal schelen in de aanvaringen die je doorgaans zult ervaren. Je zult merken dat je aanzienlijk minder aanvaringen zult hebben wegens het feit dat je vanuit jezelf praat. Iedereen heeft namelijk het recht om een eigen mening te hebben. De ander voelt zich hierdoor minder aangevallen en zullen er minder mis-communicaties ontstaan.

Ook praat men vaak in de je-vorm, alsof het niet meer over zichzelf gaat. Voorbeeld: “Dan zit je te eten en denk je bah, wat smaakt dat vies” en maakt het dus algemener, terwijl het vaak zaken betreft die helemaal niet zo algemeen zijn. In dit voorbeeld is het letterlijk een kwestie van smaak en smaak is zeer individueel. Praat vanuit de ik-vorm, dus “Dan zit ik te eten en denk ik bah, wat smaakt dat vies!”
Dit heeft te maken met het feit dat zodra je vanuit de ik-vorm gaat praten over hetgeen jij beleeft hebt, je dit ook (weer) echt voelt, en dus al direct dichter bij jezelf staat. En zodra je meer dichter bij jezelf staat, kun je ook beter luisteren. Cirkel rond.

En actief communiceren, dus vanuit dichter bij en vanuit jezelf, kan ook inhouden dat je soms tegen iemand kunt zeggen dat je voelt dat je niet echt luistert. Niet leuk voor de ander, maar wel respectvol.

Ga maar eens proberen en kijk of het scheelt.