De één is de ander niet

Wat mij altijd weer opvalt is dat mensen andere mensen snel in hokjes plaatsen, etiketjes opplakken..
Wat me dan altijd weer opvalt, is dat dit eigenlijk altijd parallel staat aan hun eigen zelfbeeld.

Okay, uitleg (en dat in een vorm alsog ik het ook echt tegen jou heb):
Als je iemand leuk vindt, zegt dit eigenlijk altijd iets over hoe de ander tegen jou doet en welk gevoel dit jou geeft. Zo ook als de ander niet zo leuk tegen je doet, je de ander ook niet zo leuk vindt,vaak vanuit het gevoel wat dit jou dan geeft.
Logisch, maar tegelijk jammer, want die persoon kan nog steeds een superleuk mens zijn, alleen dé klik is er niet. Dat hoeft dus eigenlijk niet direct in te houden dat die persoon in kwestie 'niet zo leuk is', maar eerder een kwestie van 'leuk mens, alleen wij liggen elkaar niet zo'.

Iedereen is anders, dus niet alleen de ander, maar jij zelf ook.
Het is best een afhankelijke instelling als je dus iemand beordeeld op hoe de interactie tussen jullie is. Dit, terwijl dé klik áltijd tússen twéé mensen is en niet alleen vanuit de één óf de ander.
De wel bekende 'it takes two to tango'.

Waarom het ook nog jammer is, is omdat de meeste mensen toch graag gemogen willen worden. En dat, terwijl niet iédereen elkaar leuk vindt. Dat is helemaal niet erg! Waarom zou je iedereen leuk moeten vinden?? Dus zo is het ook voor de ander, die vindt ook niet iedereen leuk.
Je kunt je dan helemaal gaan afvragen waarom dit nu toch zo is, of je kunt je neerleggen bij het simpele feit dat dit IS.

Ik zie het als een liefdesrelatie: Je wordt ook niet verliefd op iédereen..(zou wat zijn..), dus je kunt ook niet met iedereen een liefdesrelatie aan gaan. Dat wordt geaccepteerd.
Maar zodra mensen elkaar 'gewoon niet zo liggen', is dit ineens toch een ander gevoel..

Okay, vraag jezelf dus af wat de reden is dat je zo graag wilt dat iedereen je leuk vindt, dat je met iedereen goed overweg kunt, dat je met iedereen dé klik wilt hebben?
Het zegt namelijk altijd iets over jezelf en niet over de ander.

Het effect van stress op overgewicht

Stress is zeer prominent op de balans van je energiehuishouding. Het is het signaal dat de verhouding tussen draagkracht en draaglast verstoord is en spaak loopt.
Stress wordt ervaren als we worden geconfronteerd met fysieke, psychische of sociale invloeden en/of siuaties die ons evenwicht verstoren. En dat op zo'n wijze dat we het niet zomaar kunnen negeren of er goed mee om kunnen gaan om het zo af te werken.

Wat voor de één als stress wordt ervaren, wordt door de ander niet zodanig gezien en gevoeld. Het is dus zeer subjectief.
Dat het als stress wordt ervaren, heeft veel (zo niet alles) te maken met de wijze waarop het wordt geïnterpreteerd. Daarnaast is ook de inschatting die je vermogen maakt van groot belang. Het is dus onzin als er tegen je wordt gezegd dat je stressed om niks, dat is puur een invalshoek van degene die dit zegt. Sterker, het zou om die reden kunnen zorgen voor meer stress!

Het effect van stress op overgewicht:
Mensen met stress passen vaak hun voedingspatroon hierop aan.
Sneller eten, bijvoorbeeld, en daardoor niet beseffen wát je precies eet. Je lichaam krijgt als het ware niet echt het signaal gegeten te hebben, dus is de neiging of om door te eten terwijl je eigenlijk al verzadigd bent. Of op een later tijdstip hierdoor alsnog/weer de behoefte hebben om wéér te eten.

Of eten vanuit je emotie, alsof je stress hierdoor weggenomen wordt. Dat zal ongetwijfeld voor even zo voelen, maar nooit zo zijn.

Mensen vallen ook vaak in oude patronen als ze in disbalans zijn. Een patroon is vertrouwd, al voegt het niet altijd iets goeds toe aan je leven. En is dit dan 'toevallig' veel en vet eten (wat uiteraard ook weer ergens vandaan komt), dan zal dit patroon zich voordoen.

Een normale dosis van stress is helemaal niet verkeerd, maar het wordt zorgwekkend ze aanhouden als dé stresssituatie voorbij is. Dan heb je in feite te maken met chronische stress en is een enorme aanslag op je energiehuishouding.

Vergelijk het met sport. Té intensief sporten is om die reden ook helemaal niet goed. Je lichaam heeft de tijd nodig om te kunnen herstellen. Ga je toch door, krijg je blessures.
Zo ook met stress.
Opvallend is dat vaak het lichaam het vaak gaat overnemen na een te lange periode van stress. Dus als het ware de blessures gaat vertonen.
Dus dan is het niet alleen een kwestie meer van 'ieder pondje gaat door het mondje', maar tevens dat organen niet meer optimaal functioneren, waardoor alle normaal werkende functies van je lichaam ook verstoord zijn.

Dan zit je in de vizueuze cirkel, want áls je wel wat probeerd te doen aan je gewicht en je valt bijna niet af, raak je gefrustreerd wat ook weer stress veroorzaakt.

Kortom: (h)erken overstress (op tijd) en probeer hier actief mee aan de slag te gaan!
Kun je dit niet alleen, schakel een hulpverlener is.
Ook ik begeleid mensen op dit gebied www.welzijnspraktijkzutphen.nl

De kunst van kiezen

Hoe kun je een goeie keus maken?
Bestaat dat überhaupt, een goeie keus maken?
Want, wat de ene dag een goeie keus is, kan de dag erna niet meer zo voelen.
En wat doe je daar dan mee?

De meeste mensen die ik spreek, maken een keus en blijven erbij, al voelt het vaak helemaal niet goed (meer)
Velen maken sowieso in de eerste instantie een keus, waarvan ze direct eigenlijk al voelden dat dit eigenlijk niet de keus was die zij zelf wilden maken, maar dit toch deden om de ander..

Ik denk dat dit komt wegens een bepaalde angst niet te doen wat de ander goed vindt.
Mensen willen erbij horen, we zijn toch als het ware kuddedieren. Dus maken de meeste onder ons keuzes gebaseerd op het erbij willen horen.
Mode bijvoorbeeld.. Een bepaalde jas, broek, trui uitkiezen, want die is in de mode. Dan 'hoor je erbij'. Maar zou álles in de mode zijn, had je misschien net die betreffende rok of schoenen niet gekocht..

Is dit erg?
Nee, op zich niet. Maar.. als je je er niet goed bij en door voelt wel!
Als een minirokje (om even in het metafoor door te borduren) niet lekker zit, of rood is niet jouw kleur, maar je koopt het omdat het in de mode is en omdat je er dan (zogenaamd) bij hoort, lijkt mij dit geen goeie keus..

Dan inderdaad op het volgende:
Klopt het wel dat je erbij hoort als je een keus maakt die anderen willen dat je die maakt?
En áls 'de ander' wilt dat jij een betreffende keuze maakt, die eigenlijk misschien niet bij jou past, wat is daarvan dan hun reden?
Is het daadwerkelijk zo dat je erbij hoort als je kiest wat een ander wilt, of waarvan je denkt dat de ander dit zou willen?


Ik ben van mening van niet!
Ik ben van mening dat je bij anderen hoort, als je bij jezelf hoort!
Jezelf bent en durft te zijn. Dan staat blauw je veel mooier, ondanks dat geel in de mode is!

Maar ja, jezelf zijn.. Dat is een keuze die jij alleen kunt maken.

Moeite om dit te kunnen zijn en te kunnen doen?
Zoek hier hulp in, je bent het altijd waard!

Deze hulp kan via mij; ww.welzijnspraktijkzutphen.nl, maar die keus.. die moet jij zelf maken!