De één is de ander niet

Wat mij altijd weer opvalt is dat mensen andere mensen snel in hokjes plaatsen, etiketjes opplakken..
Wat me dan altijd weer opvalt, is dat dit eigenlijk altijd parallel staat aan hun eigen zelfbeeld.

Okay, uitleg (en dat in een vorm alsog ik het ook echt tegen jou heb):
Als je iemand leuk vindt, zegt dit eigenlijk altijd iets over hoe de ander tegen jou doet en welk gevoel dit jou geeft. Zo ook als de ander niet zo leuk tegen je doet, je de ander ook niet zo leuk vindt,vaak vanuit het gevoel wat dit jou dan geeft.
Logisch, maar tegelijk jammer, want die persoon kan nog steeds een superleuk mens zijn, alleen dé klik is er niet. Dat hoeft dus eigenlijk niet direct in te houden dat die persoon in kwestie 'niet zo leuk is', maar eerder een kwestie van 'leuk mens, alleen wij liggen elkaar niet zo'.

Iedereen is anders, dus niet alleen de ander, maar jij zelf ook.
Het is best een afhankelijke instelling als je dus iemand beordeeld op hoe de interactie tussen jullie is. Dit, terwijl dé klik áltijd tússen twéé mensen is en niet alleen vanuit de één óf de ander.
De wel bekende 'it takes two to tango'.

Waarom het ook nog jammer is, is omdat de meeste mensen toch graag gemogen willen worden. En dat, terwijl niet iédereen elkaar leuk vindt. Dat is helemaal niet erg! Waarom zou je iedereen leuk moeten vinden?? Dus zo is het ook voor de ander, die vindt ook niet iedereen leuk.
Je kunt je dan helemaal gaan afvragen waarom dit nu toch zo is, of je kunt je neerleggen bij het simpele feit dat dit IS.

Ik zie het als een liefdesrelatie: Je wordt ook niet verliefd op iédereen..(zou wat zijn..), dus je kunt ook niet met iedereen een liefdesrelatie aan gaan. Dat wordt geaccepteerd.
Maar zodra mensen elkaar 'gewoon niet zo liggen', is dit ineens toch een ander gevoel..

Okay, vraag jezelf dus af wat de reden is dat je zo graag wilt dat iedereen je leuk vindt, dat je met iedereen goed overweg kunt, dat je met iedereen dé klik wilt hebben?
Het zegt namelijk altijd iets over jezelf en niet over de ander.