Verwachtingspatroon

Als jij iets doet voor een ander, verwacht je dan ook altijd iets soort gelijks terug? Misschien niet direct, maar wel op een later moment?
Hoe is jouw verwachtingspatroon?

Op zich best logisch natuurlijk, dat als je bijvoorbeeld zegt 'Ik hou van je', dat je op zijn minst 'ik ook van jou' terug krijgt te horen. En toch is dit helemaal niet nodig! Als dat jouw verwachtingspatroon is, kan je wel eens lelijk teleurgesteld worden.

Nogmaals, de logica ontbreekt niet, en in bijna alle gevallen zal het ook zéker zo zijn dat het redelijk gelijk aan elkaar zal staan. Alleen verwácht je het...

Daarnaast moet het ook geen reden zijn dat je iets doet voor een ander. Dit zou eigenlijk vanuit jouw eigen gevoel van iets willen betekenen voor een ander moeten voortkomen.
En als je dit doet om een ander te willen helpen, zou dit puur moeten zijn en niet met een zogenaamde verborgen agenda.

Maar... er moet mijns inziens wél een balans zijn. Als jij altijd iets voor de ander doet en de ander doet nooit iets terug, kun je je conclusie hieruit trekken.
En niet alleen die van de ander, maar ook die van jezelf.
Hoe kan het dat jij altijd iets doet voor de ander en de ander niet voor jou?
Is dit überhaunt zo of voélt dit alleen zo?

Met dit laatste bedoel ik, dat het soms lijkt of de ander niks terug doet, alleen deze zal wellicht op geheel andere vlakken iets doen. Jij hebt misschien jouw capaciteiten en de ander weer andere.
Misschien kijk je over hetgeen de ander terug doet compleet heen, omdat je te blind aan het staren bent naar een soortgelijke aktie.

Niet iedereen is eender en daarom vullen mensen elkaar soms o goed aan. Kijk naar het complete plaatje.

In de schuld

Als je partner vreemd gaat en hij/zij verteld het, wat doe je dan?

Tsja, lastige, niet?
Ik denk ook niet dat je dat nu 1,2,3 kunt aangeven. Ik denk dat mensen die normaliter zouden zeggen 'kan gebeuren, we gaan gewoon door samen' net zo goed het exact tegenovergestelde kunnen doén als iemand die juist aangegeven heeft dit nóóit te kunnen vergeven.

Sowieso, vergeven... Is hier een definitie van?
Uiteraard! Dat is het volgende : niet meer boos op iemand zijn omdat hij of zij iets vervelends heeft gedaan
Maar ja... ik doel echt op de diepere betekenis. Want vergeten doe je het niet.

Wat me ook bezig houdt is het feit dat zodra je iets vergeeft wat een ander je heeft aangedaan, dan komt er een kink in de kabel wat betreft de balans tussen geven en nemen.
Ik bedoel, iemand wilt ook in de schuld komen te staan als deze terecht is. Direct vergeven worden kan namelijk helemaal verkeerd voelen. Dit heeft vaak te maken met het respect wat je voor iemand hebt en ook wilt hebben. Heb je een relatie en je hebt geen respect voor iemand, is de balans niet gelijk.
Geen respect hebben, kan een irritatie geven. De kans dat het weer gebeurd, is groter en dit komt vaak niet eens wegens het aspect 'gemak'. Iemand wilt 'gestraft' worden voor hetgeen die heeft gedaan, om de balans weer in evenwicht te kunnen brengen.

Iemand verteld vaak dat die is vreemdgegaan, uit een eigen schuldgevoel. Als dit direct vergeven wordt, zit diegene eigenlijk dus nog steeds met de schuld. Dat is ook een kant.
Dus ultieme wraak kán vergeven zijn, want de 'dader' zit met zijn/haar eigen rotgevoel.
Maar ja... wil je verder, moet je niet uit zijn op wraak.

Wil je dus verder met elkaar, is mijn advies:
Neem de tijd die je nodig hebt om het te kunnen verwerken.
Gaat de ander manipuleren op welke manier dan ook (ook veelvuldig huilen en sorry zeggen is manipuleren!), laat je niet opjagen en maak duidelijk (in ieder geval aan jezelf!) dat het verwerkingsproces dan alleen langer zal duren.
En bemerkt je aan jezelf dat het je niet lukt om de ander te vergeven, dan zij dat zo. Het is al jouw probleem geworden vanaf het moment dat de ander besloot niet trouw te zijn, maak het niet geheel jouw probleem. Jij bent niet degene geweest die vreemd is gegaan!

Uiteraard geldt wel, dat als je echt voélt (niet denkt!!) dat het geen obstakel zal vormen en je verder wilt, je er niet expres langer over moet doen, alleen wegens het stukje 'in de schuld staan'. Doe je dit wel, zit je er namelijk wél mee, je gaat er alleen anders mee om.

Onthoud: iedere emotie is een emotie!

Wat voor soort coaching...

Snelle coaching?
Tsja...
Mensen willen tegenwoordig snel en efficiënt geholpen worden, maar... áls je snelle hulp krijgt (en dan doel ik niet op een korte wachtlijst, maar een kortdurende periode van coaching)is dit dan ook altijd efficiënt? Überhaubt?

Kijk, ik ben geen hulpverlener die ellelang stil wilt blijven staan bij wat er in het verleden is gebeurd. Gebeurd is gebeurd, het is niet terug te draaien en het heeft geen zin om erin te blijven hangen. Maar... de óórzaak ligt er vaak wél! Om dit gegeven dan te negeren, eraan voorbij te gaan zie ik als een 'snelle symptoom bestrijding' waar men zeker weten veel aan heeft, alleen... ook op de lange duur?

Ik ga nu niet zeggen dat de snelle vorm van hulpverlening niet juist is, begrijp me niet verkeerd. Ik denk alleen hardop en uit hierin mijn ideeën, gevoelens en dus mening.

Ik ben een coach die niet blijft hangen bij wat er is gebeurd, maar ik vind het wel nodig vind om te kijken waar een bepaald gedrag, karakter, manier van doen vandaan komt. Het te linken aan een gebeurtenis, zodat er ook meer begrip komt. Erkenning.
Hiervoor hoef je echt niet het eventuele trauma weer in en het opnieuw herbeleven, alleen mensen zijn vaak geneigd ervan weg te lopen en dan loop je mijns inziens weg van een stukje van jezelf. Het is namelijk wél overkomen/gebeurd.
Ik ben van mening dat het dan een tijd goed kan gaan, alleen dat het op den duur door een bepaalde andere gebeurtenis of een moment waar men in zit, weer terug komt en misschien dan heftiger dan voorheen, omdat er geen manier is gevonden en goed mee om te kunnen gaan.

Mensen zijn allemaal niet eender en dus de hulpverleners ook niet.
Ik denk het één van de manier van hulpverlening en een ander weer het zijne.
Ik ben er ook van overtuigd dat dit hartstikke goed is, want niet iedereen wilt ook dezelfde manier van hulpverlening.
De ene cliënt is toe om met snelle coaching snel verder te kunnen en wie weet wel doordat die cliënt al eerder bij een andere hulpverlener is geweest die het probleem wel heeft gelinkt aan wat er in het verleden is gebeurd.

Het meest belangrijke is dat de hulpverlener iemand hulp bied met alle liefde en begrip. Zonder oordeel. Niks oplegt, de cliënt compleet zichzelf laat zijn in wie en wat diegene is en wilt zijn.

meld je snel aan voor de workshop zelfinzicht / keuzes maken

20 oktober is er weer een nieuwe workshop!

Het betreft een workshop 'zelfinzicht / keuzes maken'
Ik richt me tijdens deze workshop op de keuzes die je maakt, waarom je die keus maakt, hoe je de keus maakt, enz. Aan de hand hiervan krijg je eigen inzicht. Dit helpt je in alles wat je in het leven doet, want je hele leven bestaat uit het maken van keuzes.

De workshop is voor maximaal 8 personen, dus wees er snel bij. Vol = vol!!

Opgeven kan via onderstaande link:


http://www.welzijnspraktijkzutphen.nl/Workshops.html

Eigen aandeel

Heb je soms ook het gevoel van afgewezen worden? Of niet geaccepteerd te worden?
Veel mensen kennen dit zeker weten.
Het is alleen een kwestie hoe je ermee om gaat en wat je ermee doet.

Wordt je er boos om, verdrietig onder.. Kijk je naar je eigen aandeel hierin? Zoek je naar oplossingen of laat je het voor wat het is?

Het heeft vaak met eigen inzicht en zelfacceptatie te maken.
Mijn motto: niet iedereen mag mij en ik mag ook niet iedereen

Maar tuurlijk kan het best zuur zijn als je ziet dat een groepje heel leuk met elkaar om gaat en jij valt er net buiten en dit is zo'n beetje the story of your life geworden.
Toch is het dan wel een kwestie om dit onder de loep te nemen, mocht je er hinder aan ondervinden.
Feit is dat dit zeker niet altijd aan de ander ligt, maar juist vaak aan jezelf.
Hoe stel jij jezelf op, of misschien beter gezegd 'open'.

Kijk, het geeft absoluut niet als je een gesloten persoon bent, alleen heb dan niet de verwachting dat mensen snel contact met je zullen leggen.
Het geeft ook verre van als je selectief bent in welk gezelschap je je wilt bevinden, alleen dit houdt dan wel in dat jouw vrienden- kennissenkring kleiner is dan die van iemand die niet selectief is.

Wat vind je belangrijk, waar hecht je waarde aan?

Mopper niet alleen, maar kijk naar wat jij kunt aanpassen.

Boekje!!

Terug

Ik ben weer terug uit het heerlijk Griekenland!
We zijn voor 13 dagen naar het eiland Zakynthos geweest en heerlijk genoten van het niks doen! Záálig!

Ik ga proberen tussen de bedrijven door weer een Blog te schrijven, want ik heb weer voldoende materiaal in mijn hoofd, opgedaan tijdens mijn vakantie. (je maakt wat mee)

Maar heb het ook druk met weer alles nakijken, uitpluizen, afspraken, plannen, enz.
Ik doe mijn best en anders van de week weer nieuwe kansen.

Wie was en ben ik?

Hoe was ik voorheen, ben ik nog hetzelfde?
Mensen worden ouder, maken dingen mee. Leuke dingen, maar ook minder leuke dingen.
Als mensen minder leuke dingen meemaken, veranderen ze anders dan dat ze leuke dingen meemaken.
Mensen willen dan graag terug naar hoe zij waren vóór de vervelende gebeurtenis, alleen weten niet hoe.
Ik vraag me af of dit überhaubt wel mogelijk is en in hoeverre dit ook 'nodig' is.
Kijk, mensen zijn niet voor niks veranderd.
Een veel voorkomend voorbeeld:
Overspel.
Goed vertrouwde mensen zullen minder vertrouwend zijn zodra er overspel is gepleegd door partner. Ik kan me voorstellen dat dit misschien niet fijn is en voelt, maar logisch is het wel. Moet je dan weer terug naar die oude 'vertrouwde' persoon? Het is op zich helemaal niet verkeerd, zelfs heel natuurlijk, om op een bepaalde hoogte te wantrouwen, zéker na zo'n gebeurtenis. Als je dit niet zou willen, negeer je het natuurlijke instinct.

Er is een verschil tussen ergens bang voor zijn en dit je leven laten beïnvloeden of een gezonde dosis op-je-hoede-zijn.
Ik denk dat als je van jezelf niet bang mág zijn, je je instinct negeert en het hierdoor alleen maar voedt. Je brein verteld je namelijk anders.

Het hoeft overigens niet reëel te zijn, maar dat kun je pas onderzoeken zodra je het niet negeert.
Ga er eens bij stil staan:
- waarom heb je dit gevoel
- wanneer is dit ontstaan
- hoe is dit ontstaan

Vind het niet raar van jezelf, dan duw je je gevoel aan de kant.

Onderzoek ook of je het aan de kant schuift omdat jij er zélf last aan ondervind, of misschien vind je omgeving het wel lastig?
In het laatste geval: welk baat heeft je omgeving dat jij er niet al te lang bij stil blijft staan? Wat is het nut voor je omgeving dat je jouw gevoel negeert?

Geloof in jezelf, in jouw gevoel. Het is er niet voor niks!
Pas dan kan het je niet overheersen.

De denktank van de Libelle

Ik ben benaderd door de Libelle, ivm met hun rubriek 'de denktank'. Hierin worden issues onder loep genomen en worden er adviezen/reacties gegeven door professionele deskundige en ervaringsdeskundigen. Ik ben benaderd als professionele deskundige!
Ik ben helemaal trots!

Ik heb uiteraard 'ja' gezegd!!

Ik heb ook mijn bijdrage direct geleverd, wat ik ook graag op mijn Blog wil delen (ik mocht maar circa 100 woorden tikken en hier ben ik uiteraard weer dik overheen gegaan!)

Het de vraag van de persoon in kwestie is het volgende:
Ik moet altijd leuke dingen verzinnen. Thuis en met vrienden.

Ik ben altijd in voor iets leuks en kom dan ook vaak met ideeën op de proppen. Maar ik merk dat er weinig gebeurt als ik dat niet doe. Terwijl ik ook weleens verrast wil worden en niet altijd de kar wil trekken. Hoe krijg ik dat voor elkaar?

(deze tekst wordt ook in de Libelle gezet, dus is er ook geen sprake van privacyschending)

Mijn reactie:
Hoe wordt hier gecommuniceerd? Mensen, en zéker in langdurige relaties, zijn vaak geneigd niet goed te communiceren. En met communiceren bedoel ik: zeggen wat jijzelf vindt én luisteren naar wat de ander te zeggen heeft.

Hoe langer men bij elkaar is, des te meer aannames er worden gemaakt. Dit kan nu het euvel zijn.

Daarnaast is niet iedereen op hetzelfde vlak even creatief en is het een kwestie van het accepteren en respecteren van elkaar. Misschien is partner weer op hele andere vlakken degene die de kar trekt. Zo vul je elkaar ook aan in een relatie.

Mijn antwoord op haar vraag "hoe krijg ik voor elkaar dat ik niet alleen de kar trek?" :

- Communiceer. Zeg vanuit de 'ik-vorm' dat je het fijn zou vinden als hij ook wel eens initiatieven neemt in het verzinnen van ideeën.

- Stel jezelf de vraag hoe en wie je partner echt is, dus of het reeël is dat hij hierin de kar zal gaan trekken.

- Trekt hij misschien op andere vlakken in jullie relatie de kar? Zoja, belicht dat aspect van hem, waardoor je je misschien minder irriteert aan deze 'tekortkoming'.

Ik ben benieuwd wat er over blijft van deze tekst. Ik vind het echt superleuk!