Praten vanuit de ik-vorm

Communicatie.. is meer dan alleen praten. Ook luisteren is erg belangrijk. Dat alleen kan al een hele opgaaf voor iemand zijn. En let wel, je mond houden tijdens een gesprek, houdt niet per definitie in dat je ook luistert. Luisteren is echt horen wat iemand zegt en erop anticiperen.

Definitie communicatie :
een ongehinderde verbinding tussen mensen ten behoeve van het overdragen van meningen, gedachten, ideeën, gevoelens. ( bron http://www.encyclo.nl )

Vele onenigheden en zelfs ruzies komen voort uit een mis-communicatie. Waar gaat het mis, de communicatie? Juist, bij het niet actief luisteren. Okay, klinkt leuk allemaal, maar hoe luister je actief?

Actief luisteren begint door dicht bij jezelf te zijn en te blijven. Dit betekent niet dat je het alleen over jezelf moet gaan hebben of alles op jezelf moet betrekken. Nee, dit houdt in dat je je bewust bent van je eigen ik. Er helemaal zijn. Verbinding maken met jezelf.

Vaag? Zo klinkt het wellicht wel, maar is het niet.

Start eens met vanuit de ik-vorm te praten. Dus, je hebt een gesprek met iemand. Diegene zegt iets tegen je waar jij het niet mee eens bent. Negen van de tien mensen reageren in zo'n situatie met “dat is niet zo” in plaats van “ik zie dit anders”. All about the tone off voice..
Bij de eerste zin “dat is niet zo”, kan iemand zich aangevallen voelen. Diegene hoeft er nog niet aangevallen op te reageren, maar de toon is gezet, en deze toon bepaald de rest van het gesprek.
Als je de tweede zin gebruikt, “ik zie het anders”, is dat niet zo. Dit, omdat je het bij jezelf houdt.
Reageert iemand wel geïrriteerd, dan heeft dit met diegene zelf te maken en kun je het ook makkelijker daar laten waar het hoort. (dat heeft dan vaak weer te maken met verwachtingspatronen, daar Blog ik ook nog wel een keer over)

Mee eens, dit klinkt wel wat als muggenzifterij, maar ik kan je verzekeren dat het veel zal schelen in de aanvaringen die je doorgaans zult ervaren. Je zult merken dat je aanzienlijk minder aanvaringen zult hebben wegens het feit dat je vanuit jezelf praat. Iedereen heeft namelijk het recht om een eigen mening te hebben. De ander voelt zich hierdoor minder aangevallen en zullen er minder mis-communicaties ontstaan.

Ook praat men vaak in de je-vorm, alsof het niet meer over zichzelf gaat. Voorbeeld: “Dan zit je te eten en denk je bah, wat smaakt dat vies” en maakt het dus algemener, terwijl het vaak zaken betreft die helemaal niet zo algemeen zijn. In dit voorbeeld is het letterlijk een kwestie van smaak en smaak is zeer individueel. Praat vanuit de ik-vorm, dus “Dan zit ik te eten en denk ik bah, wat smaakt dat vies!”
Dit heeft te maken met het feit dat zodra je vanuit de ik-vorm gaat praten over hetgeen jij beleeft hebt, je dit ook (weer) echt voelt, en dus al direct dichter bij jezelf staat. En zodra je meer dichter bij jezelf staat, kun je ook beter luisteren. Cirkel rond.

En actief communiceren, dus vanuit dichter bij en vanuit jezelf, kan ook inhouden dat je soms tegen iemand kunt zeggen dat je voelt dat je niet echt luistert. Niet leuk voor de ander, maar wel respectvol.

Ga maar eens proberen en kijk of het scheelt.