Overdracht van de therapeut

Ik heb een lastige, vind ik zelf.

Als een cliënt zeer onzeker is, kan hij hulp gaan saboteren. Hiermee bedoel ik dat hij vrijwel alles terug werpt in de hulp die hij aangeboden krijgt.
Het kan zelfs zo zijn, dat hij als het ware de les gaat voorlezen aan de therapeut en als de therapeut hier niet voor uit kijkt, zit deze therapeut voor die er erg in heeft in de overdracht.

Juist hele onzekere mensen, die al heel hun leven onzeker zijn, hebben de neiging dit te doen.
In mijn praktijk komen ze ook.
Zover de term lastig niet verkeerd bedoeld is, is het een lastige kwestie. (vind ik)
het is namelijk moeilijk om deze mensen te helpen. Dit, omdat we geen knop hebben om op te drukken en alles is weer koek en ei. Zij moeten dit zelf doen. Wij, therapeuten, begeleiden ze hier alleen maar in.

Op zich is het logisch dat deze mensen dit doen, dit is een overlevingsmechnisme geworden. Maar ze komen er alleen niet verder mee.
Ze zijn onzeker en hierdoor worden ze niet zekerder. Alleen de ander wordt dit wel. Ze bereiken er dus eerder 'gelijkheid' op het gebied van onzekerheid mee en staan hierdoor zelf minder laag.
Daarom is dit lastig te doorbreken en moeilijk er iets van te zeggen.
Zeker als je als therapeut merkt dat je er dus zelf wat onzeker door wordt. Dan wordt het uitkijken geblazen dat je er zelf niet ingezogen wordt en dus alleen met je eigen proces bezig bent, waardoor de cliënt eigenlijk op nummer twee staat...

Hoe kan dit wel doorbroken worden?
Toch door transparant te zijn in wat zij teweegbrengen bij jou als therapeut. Dit, omdat ik ervan overtuigd ben dat andere mensen in hun omgeving dit ook zo kunnen voelen. Zij zullen dan dus nooit écht gezien worden in wie zij zijn. En dan blijft het euvel bestaan. Het wordt tot stand gehouden.
Zij kunnen het niet doorbreken, want indirect hebben ze er iets aan.

Deze mensen zullen vaak ook al bij meerdere hulpverleners geweest zijn. Zij zullen dit ook tijdens sessies aangeven, hoe zeer zij niet zijn geholpen door die andere hulpverleners. De druk bij jou als therapeut ligt dan alleen maar hoger.

Dit doen deze mensen natuurlijk niet expres en bewust. De kunst is dus om ze hier wél bewust van te laten worden, zonder dat het over komt of je het allemaal bij hen neerlegt.

Timing is hier alles in...