Het mes snijd aan twee kanten

Alles staat in context met alles.
Als ik iets doe, heeft dit effect op iets of iemand. Daar gebeurd dan weer iets mee.
Als ik iets niet doe, ook, want iets niet doen is eigenlijk toch iéts doen. Geen keus is ook een keus.

Dit geldt voor iedereen.

Mensen zijn snel en vaak geneigd een tekst als bijvoorbeeld "daar kan ik niks aan doen, is zijn keus" te zeggen. Als men dit zegt, maakt iemand een keus. Dit is uiteraard prima, maar men beseft dit vaak niet (bewust).
En ook andersom is men vaak en snel geneigd om te zeggen "dit is mijn probleem, niet het zijne".

Het is alleen wel zo dat het mes aan beide kanten snijd. Niks doen, is dus ook iets doen.
Het is een lastige hoor, zeker als men in een bepaald stramien zit. Dat stramien heet 'gewoonte'. Ook een rotgevoel kan namelijk een gewoonte worden.
Dus als je de verantwoordelijkheid naar jezelf trekt, kan dit heel heroïsch overkomen, maar het kan net zo goed 'selffulfilling prophecy" zijn.

Als je in een relatie zit, en je partner wordt iedere keer boos als je hem/haar aanspreekt op een bepaald gedrag wat hij/zij vertoont, kún je de keus maken er niks meer van te zeggen. En die keus is hartstikke begrijpelijk. Maar het is wel jóuw keus, niét die van je partner. Dus ook geen kwestie "hij/zij zórgde ervoor dat ik dat deed", want jij maakt die keus, er wordt geen mes op je keel gehouden op het moment dat je die keus maakt. (ga ik althans even vanuit voor het gemak)
Er zijn namelijk ook andere keuzes te maken, bijvoorbeeld zeggen dat je het vervelend vind als hij/zij iedere keer zo boos wordt of het in een brief of mail schrijven. <-- als je op het laatste zegt "ja, dag, ik ben niet getrouwd om met mijn partner te gaan mailen" dan heb je vast andere mogelijkheden.

Het is heel moeilijk om jouw verantwoordelijkheid bij jezelf te houden. Maar niet onmogelijk.
Het is een feit dat zodra jij iets doet, hééft dit effect op iets of iemand.

Als er een vlinder met zijn vleugels fladdert, kan dit een orkaan in China ontstaan... (of zoiets)