De waarheid of een sociaal wenselijk antwoord?

Wat zeg je als mensen aan je vragen hoe het met je gaat en je voelt je eigenlijk helemaal niet zo goed?
Maakt het uit wié het vraagt? En wat is hier de reden van?
Heel veel mensen vragen aan elkaar "hoi, hoe is het?" Fraaie openingszin, maar ja.. wordt dit gevraagd vanuit oprechte interesse of omdat het zo hoort?
Wil men de waarheid of een sociaal wenselijk antwoord?
Ik verbaas me er altijd weer over. Zowel over mezelf als ik zeg dat het goed gaat, maar ik voel me eigenlijk helemaal niet goed. Of ik zeg eerlijk dat het niet zo goed gaat en plak er redelijk standaard achteraan "maar ja... op zich heb ik niet te klagen hoor." En toch, toch zie ik dán pas vaak een glimlach komen. Als ik, in een wat leffere stemming, eerlijk zeg dat ik me niet zo goed voel en daarna de stilte laat vallen, reageren de meeste mensen toch ongemakkelijk en vaak erna wat bagetaliserend in de zin van 'ach, maar wees maar blij dat...blablabla' of 'nou, lááts sprak ik iemand die...' en weg is de gevestigde aandacht...

Je mag bij sommige mensen ook niet 'klagen'. Ik heb al een keer eerder geschreven dat ik klagen niet altijd als klagen benoem, maar 'het ventileren van je minder fijne emoties'.
Toen ik hoogzwanger was met graadje 38 in de schaduw, in Nederland, dus ook nog eens een vochtige atmosfeer.. Nou, ik heb wat minder fijne emoties geventileerd!!!!
En tóch, terwijl mijns inziens dit 'minder voelen' écht wel terecht is, zijn er mensen die het nodig vinden om te zeggen "Ach, je krijgt er iets moois voor!". Wat? Mag ik niet zeggen dat ik baal van die énorme pens in die hitte?? Moet je deze informatie, die ik écht wel in de gaten heb, melden en zoja, hoezo??
Als je niks weet te zeggen, zeg dan niks...!

Maar andersom is ook waar! Veel mensen zeggen niks, terwijl ze zat hebben om te melden. En die komen dan achterf "Ja, dat had ik je ook kunnen zeggen." Ow? En waarom deed je dit dan niet?

De maatschappij = het probleem.
Mensen zitten te dicht op elkaar, letten op elkaar, willen met rust gelaten worden, de één wil dit en de ander dat dus wie wilt wat precies?
Maar lieve mensen, doe waarvan jij denkt dat goed is! En als je het niet weet of je irriteerd je of wat dan ook, zég dit dan. Wat geeft het?
Als iemand klaagt over haar dikke zwangere buik in de zomer en je hebt het flauwste idee niet wat te zeggen, zég dát ipv loze informatie waar niémand iets aan heeft.
Of áls je je irriteerd, omdat je vindt dat ze zich aanstelt, heb het lef om dát te zeggen. Ik had dat meer gerespecteerd dan zo'n lege opmerking.

Uiteraard even belangrijk te melden in mijn optiek: eerlijkheid staat niet gelijk aan tactloosheid!!!