Stilstaan bij de ander

Een stukje over stilstaan bij de ander.
Dit schrijf ik, omdat er zich soms situaties voordoen, waarbij het leuk zou zijn geweest als de één even stil had gestaan bij de ander.
Dit kunnen veel uiteenlopende situaties zijn, denk aan o.a.:
- Zelf met de eer strijken, terwijl iemand anders de adviezen/tips/ideeën heeft ingebracht.
- Zelf iets belangrijk vinden en dan ervan overtuigd zijn dat ook de ander dit per definitie belangrijk vindt en daar dan naar handelen.

Even zwart/wit gezien zijn er twee soorten mensen:
-Één die niet er niet bij stilstaat welk effect bepaalde acties kunnen hebben op anderen.
-Één die er voortdurend bij stilstaat.

Wat ik me nu (hardop) afvraag, is of het dan ook zo is, dat degene die er niet bij stilstaat, zelfverzekerder is..

Degene die er voortdurend bij stilstaat, lét dus op anderen. Maar niet alleen wegens het rekening houden met de ander, ook wegens het feit dat diegene wilt dat er ook rekening met hem/haar gehouden wordt. Dit komt dan vaak weer voort vanuit gebrek aan voldoende zelfverzekerdheid.

Nu dat ik dit schrijf, komt er nóg een mens bij, nl
-Één die altijd wilt dat er rekening met hem/haar gehouden wordt, en dit zelf nooit bij een ander doet. <-- maar die beschrijf ik nu niet.. (uiteraard is dit, zoals eerder aangegeven, zwart/wit)

Okay, dan terugkomend op 'is degene die die er niet bij stilstaat, ook zelfverzekerder?'...
Nee, ik denk het niet.

Moét die persoon er dan wél bij stil gaan staan? Dus nadenken wélk effect het niet nadenken bij de ander kan hebben op een ander?
Het lijkt in de eerste instantie op een 'Nee, natuurlijk niet. Iedereen is verantwoordelijk voor zichzelf.'
Maar... is dit niet heel erg individualistisch?

Moeilijk, moeilijk..

Kijk, ik sta voor de balans. Er moet in mijn optiek dus een balans zijn.
Uiteraard is iedere situatie ook anders en soms kun je sommige mensen nóóit tevreden stellen.
Maar soms zijn er dus ook situaties dat het wel leuk is dat je stilstaat bij de ander.

Ik vind dat je moet proberen áltijd te kijken naar wat jij zelf graag zou willen, en dit dan ook moet proberen bij de ander te doen.
Ik denk nl dat iédereen het prettig vindt als een ander stilstaat bij jou.
Neem bovenstaande voorbeelden:
- Niemand vindt het leuk als een ander met de eer gaat strijken.
- Je écht gezien wordt als iemand jou niet als zichzelf beschouwd.

Het betekent toch erkenning, wat iedereen leuk vindt om te krijgen, zonder dat dit betekent dat je leeft op de erkenning van de ander.(daar heb ik een ander stuk over geschreven)

Ik sluit af met één van mijn favoriete one liners, als reactie op mensen die zeggen "Ik doe het niet expres" : "Doe het dan expres niet".