zo rond het 35ste levensjaar

Een mens wordt, als alles volgens plan gaat althans, ouder.
Maar, de mens gaat ook dood.
Generaties volgen elkaar op.

Om deze reden ontstaat er voor de meeste mensen, vrouwen én mannen, rond het 35ste levensjaar een soort crisis.
Ik sprak zelf over een soort menopauze, maar na uitgebreid nazoeken wat dit eigenlijk betekent, klopt dit niet met het onderstaand 'probleembeeld'.

Ik merk in mijn praktijk, aan mijzelf, aan mensen om me heen, dat zo rond de 35 jaar men zich af begint te vragen, wat men zich ook rond de pubertijd af begon te vragen: wat doe ik hier eigenlijk?
En net als rond de pubertijd, kan dit aardig down en soms zelf depressief maken. Wat gebeurd er?

Kijk, als je ouder wordt, wordt alles om je heen ouder en visa versa. Zelf ben je over het algemeen genomen helemaal niet bezig met ouder worden. Het gaat gewoon door. Maar rond dit levensjaar komt hier ineens (even) verandering in.
Degene die kinderen hebben, zien hun kinderen groter worden, dus dat zegt wat over jezelf, dat óók jij ouder wordt.
Je eigen ouders worden ouder, hebben steeds meer ongemakken, krijgen echte ouderdomskwalen, of overlijden. Ook dit zegt over jezelf dat jij ouder wordt. Zeker als één van je ouders overlijdt, ben jij 'de volgende'. Brrrrrr! Da's best even slikken, niet?

Ook wegens het feit dát je ouder wordt, krijg je bepaalde klachten. Je kan ineens niet meer eten wat je wilt, zonder dikker te worden. Je kan niet ineens meer een sprintje voor de bus trekken, zonder dat je longen uit je borstkas branden. Een avondje tot zeer laat doorzakken, gaat niet meer zonder de dag erna een middagtuk. Dat soort 'ongemakken', vertellen jou: JE WORDT OUD!

De maatschappij van tegenwoordig doet ook nog een flinke duit in het zakje, want je moét van alles!!
Druk sociaal leven. Kinderen op latere leeftijd, want eerst carrière maken. Dus ook carrière maken. Veel willen ontdekken, dus reizen/lezen/leren. Voldoe je hier niet aan, moet je best opgewassen zijn tegen de (vaak toch goed bedoelde, maar niet altijd wenselijke) op- en aanmerkingen van je omgeving.

Sommige gaan hierdoor meer om zich heen kijken/zoeken, zich afvragen of dit het nu is, of er niet meer is. Dit kan op vele vlakken: reizen maken, vreemdgaan, scheiden, loopbaanswitch, enz.
De meeste onder ons krijgen het behoorlijk op hun heupen en meestal doordat het 'eind' dichterbij komt.

Wat kun je hieraan doen?
genieten van hetgeen je hebt!
Maar ja, dat is makkelijker gezegd dat gedaan, zeker als je depressie verschijnselen hebt/krijgt.
Maar niks is eigenlijk minder waar. De beste remedie is er sowieso over blijven praten. Niks opkroppen. Want, bijna iedere half dertiger/veertiger heeft hier last van. En last is het of kan het zijn!
Deel het.
Probeer daarnaast echt te genieten van wat je hebt. Proberen dit te blijven doen, te realiseren. Maar wel realistisch blijven en soms ook best kritisch zijn.
Ben je ongelukkig in de situatie waarin je zit, dan kan dit uiteraard ook waarheid zijn! Probeer alleen altijd na te gaan waar de crux ligt. Heb je zo'n gevoel van "kweenie" ga dan niet vluchten, vluchten van dit 'kortom uitermate teleurstellend gevoel', maar onderzoek het!!

En gaat het echt boven je pet stijgen, zoek hulp!
Dit is een echt veel voorkomende klacht, blijf er niet te lang mee rondlopen. Je bent zeker niet de enige en zal ook niet de laatste zijn!