Blijven hangen in patronen

"Als jij niet veranderd, ga ik bij je weg!", "Jij zegt altijd het verkeerde!", "Waarom ruim jij nou nooit 's de was op?", "Omdat jij zo doet, wordt ik boos!", enzovoorts.

Herkenbaar? Vast wel! Wat is dat toch? Want, als je een zin begint met 'ik', verloopt een gesprek heel anders dan dat je de zinnen als bovenstaand voorbeeld zegt. Daarnaast is het niet eens waar, want je bent altijd zelf verantwoordelijk voor jezelf, jouw gevoel, jouw reacties en acties. Ik bedoel, vervelend als iemand de was nooit doet, maar waarom zou jij het dan wel altijd doen? En als jouw antwoord is "omdat ik niet van rommel hou", dan maak jij die keus. Dan ruim jij dus op, omdat jij niet van rommel houdt. Waarom zou de ander gaan opruimen, terwijl die zich niks interesseert voor rommel of geen rommel?. Maar.... misschien als je het gewoon vraagt of de zin met 'ik' begint, dat de ander eerder geneigd is het jou te gunnen en het dus te doen. Dus als voorbeeld "Zou jij de was willen doen, dan kan ik......." Of "Ik ben zo moe, zou jij een keer voor mij de was willen doen?" of "Ik merk dat ik onrustig wordt als de was niet is gedaan, zou je me willen helpen?"

Vaak is er dan ook nog een klassieker "Hij/zij doet ook nooit iets voor mij, waarom zou ik het dan doen?" Omdat jij het graag wilt en je moet ten alle tijden zelf de verantwoordelijkheid nemen voor jezelf. Nou en, dat de ander het niet doet... En als je het zo erg vindt, moet je dan precies hetzelfde doen? Je vindt het toch zo erg dat de ander nooit de was doet? Jij hebt de capaciteit wel om rekening te houden met een ander, geef jezelf een schouderklop hiervoor in plaats van de ander op zijn donder...

Verbeter de wereld en begin bij jezelf!Vaak is het een gebrek aan eigen inzicht wat vaak weer komt door gebrek aan zelfverzekerdheid.

Soms uit zich dit in de ander op een voetstuk plaatsen en soms uit zich dit in bovenstaande voorbeelden. Waarom? Omdat je zoveel ziet van de ander als je alleen maar naar de ander kijkt. En als je helemaal gelijk hebt, twijfel je of het wel terecht is dat je er iets van zegt, dus vind je het eng om het te vragen en komt het er vaak rotter uit dan je eigenlijk zou willen. Een vorm van (nep) dominantie, want je onzekerheid tonen... stel je voor...

Kwetsbaar opstellen is heel sterk, niet zwak! Dus iets vragen, is een vorm van zekerheid. Denk daar maar 's aan de volgende keer dat je je geïrriteerd voelt worden naar de ander.