Als counselor vind ik dat je zelf eens in de zoveel tijd op consult moet. Zij het in de vorm van supervisie, zij het in de inetervisie. Is er iets mis met me dan? Nee, maar mijns inziens heeft men altijd 'last' van bepaalde blinde vlekken. Zéker als counselor, therapeut, psycholoog en al dit soort beroepen.
Je maakt wat mee immers en dit laat je, als het goed is, niet koud. Laat het je wel koud, des te meer reden om 's een bezoekje langs één van je con collega's te gaan doen!
Laatst sprak ik een zogenaamde collega, omdat ik supervisie wilde hebben. Dit sowieso voor de beroepsvereniging, maar tevens wegens bovenstaand verhaal.
Ik was even aan het babbelen met deze beste collega en op een gegeven moment zij hij “ach, ik ben al helemaal gepokt en gemazeld, ik heb dit allemaal niet meer nodig, ik weet het allemaal wel”.
Blinde vlek? Hoezo, blinde vlek?
Niet alleen is deze collega arrogant, wat hem niet siert als therapeut, maar het is ook nog eens een misser eerste klas als je er op die manier over denkt.
Hoezo gepokt en gemazeld? En dan nog?
Als er fouten worden gemaakt door mijn mede mens-helpende-beroepsbeoefenaars, dan is dit er wel één van. Dit kan en mag niet, aldus mijzelf!
Ik ben zeer van mening dat júist in deze professie je het je niet kunt permitteren te denken dat je alles wel hebt meegemaakt en hebt gezien en gehoord. Wat als er iemand op consult komt, die een klacht/probleem heeft die jij als gepokt en gemazeld therapeut nog niet eerder hebt gekregen? Hoe voelt die cliënt zich dan? Kun je dan nog transparant zijn, als je dit in de eerste instantie niet eens naar jezelf kunt zijn? Je bent nooit te oud om te leren!
Lieve collega's, wie de schoen past, trekken hem alsjeblieft aan!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik vind het zeer fijn om reacties te krijgen, mits ze als feedback bedoeld zijn en zo ook geformuleerd zijn.
Zodra er vervelende, grove, dreigende, kwetsende teksten geschreven worden, zullen deze volledig genegeerd worden.