wat de één vindt, deelt de ander niet altijd

Dit is iets uit 'eigen tuin'..

Gewoon, 'leuk' ter illustratie hoe sommige dingen zo anders opgevat kunnen worden en welke draai vervolgens iets kan krijgen.

Ik stuurde afgelopen weekend een uitnodiging naar familie en vrienden wegens de eerste verjaardag van mijn dochtertje. Okay, toegegeven, zij wordt pas 26 augustus 1 jaar..
Ik ben er vroeg bij en dit meldde ik ook in mijn uitnodiging.

Ik stuur altijd best vroeg mijn uitnodigingen, omdat ik weet dat er een paar mensen in mijn kring zijn die het hartstikke druk hebben en dus de kans best reëel is dat diegene volgeboekt zitten voor de datum die ik dan heb geprikt.
Ik denk teveel voor anderen, want ook zij hebben een mond en kunnen andere afspraken eventueel afzeggen, maar dat zou ik naar vinden. In mijn optiek is er dan dus niks verkeerds aan, sterker, ik zie dit als 'meedenken' om dus vroeg de uitnodigingen de deur uit te doen, zodat dit dan in agenda's genoteerd kan worden. Niet zodat men er dan muurvast aan zit.

Okay.. leuk bedacht, tot ik gister van één van de uitgenodigde (ik noem geen namen, vind ik lullig) reageerde met een voor mij nogal lompe reactie, dat dit wel erg ver weg was en dat ik maar moest plannen en er zou wel gekeken worden of er wel of niet gekomen zou worden. Diegene was dan ook de eerste die reageerde.....
Daarna kreeg ik nog een reactie dat diegene moe werd van het feit dat ik altijd zo vroeg uitnodigingen stuurde, dat dit dwingend en claimend over komt.

Slik......

Voor mij kwam dit echt als een mokerslag. Mijn reden bestaat ook weer uit meerdere lagen, want ten eerste heb ik al 2 weken een keelontsteking en loop dus on the edge qua frustratie wegens de pijn in mijn strot en het feit dat ik alleen maar kan fluisteren en zelfs dat doet zeer! Kortom,ik voel me dus al zielig genoeg...
Daarnaast voel ik me persoonlijk afgewezen, omdat ik vanuit mijn enthousiasme zo vroeg de uitnodigingen stuur.

Uiteindelijk hebben we het heel goed af kunnen sluiten samen en dus niks aan de hand (ook niet ergens een verborgen emotie), maar zo zie je maar dat iets waarvan jezelf helemaal blij van wordt, de ander zelfs geïrriteerd door kan raken.
En de domper zit hem ook vaak in hoe je jezelf voelt en wat je er zelf mee doet.

Ik had ook kunnen denken "Ach, de rest van álle genodigden zijn wel enthousiast, dus bij ligt het 'probleem'? Maar ja... is het dan ook gelijk een probleem?
Iedereen heeft zo zijn eigen visie, zijn momenten, zijn aanleidingen, enz. Had ik deze mail een week later gestuurd, was mijn keelontsteking voorbij (althans, daar ga ik dan nu maar vanuit...!!) en dus misschien minder vast in mijn 'ik', of diegene had het misschien over een week helemaal niet als claimend gevoeld, omdat het dan een prachtig mooie dag is (weer kan nl ook zoveel doen voor de geest van de mens), of ik had al allemaal leuke reacties gekregen van de anderen en hij was de laatste die 'minder-leuk' gereageerd zou hebben, dan boeit deze ene mindere reactie ook geen fluit meer.

Frappant hoe iets zo anders kan lopen dan je verwacht... want in een verwachting; dáár zit m de crux!