Overleven

Patronen van vroeger, die je gebruikt in het heden, maar die je in het heden niet meer nodig hebt.....
Huh??
Ja, dat bestaat.
Hoe dan?

Nou kijk, je kan vroeger hebben gefungeerd als bliksemafleider door de clown uit te hangen op momenten dat je ouders ruzie maakte. Je ouders konden zich dan niet meer op elkaar focussen, maar alleen maar op die gekke peuter die 'raar' stond te doen. Als dit helpt, ga je dit uitbouwen, uitbouwen, uitbouwen tot er geen houden meer aan is.
Of dat dit nou wel eens uitmondde tot straf, dat deed er niet toe, ouders hadden even geen ruzie, dát gold!
Als dit patroon lang duurt, wordt dit een gewoonte en zeker als deze helpt, wordt dit zelfs een overlevingsmechanisme. Zodanig, dat de angst je om de oren slaat zodra je dit los zou laten. Dit doe je dus ook niet, of niet snel.

Maar... als je je realiseert dat dit een gewoonte is die in het heden geen toegevoegde waarde heeft, maar die je alleen maar belemmert in de dingen die je doet..Ik bedoel: de clown zijn is best leuk, af en toe, maar zodra een situatie volgens jou nijpend wordt en dan direct in de rol van clown stappen is een ander verhaal. Je ontwijkt hierdoor namelijk belangrijke momenten, of momenten die belangrijk zouden kunnen zijn. Daarnaast zullen mensen je niet altijd serieus nemen of denken veel mensen dat je alles leuk vindt en zien niet dat je ook gekwetst kunt worden.

De crux zit hem in het continue jezelf afvragen: "wat is de reden dat ik doe zoals ik doe?" Dicht bij jezelf en het heden blijven, realiseren dat wat vroeger misschien nodig was om te kunnen overleven in bepaalde situaties, nu niet meer nodig zijn.

Het voorbeeld van de clown is best laagdrempelig. Er zijn ook situaties die kunnen leiden tot een vorm van dwangneurose.