Misverstand maakt miscommunicatie

Soms denk je goed te communiceren en dan ineens blijkt dat er toch ergens iets minder goed is gegaan in hetgeen je te zeggen had.
Of je zegt iets waarvan je denkt dat je zeer helder bent, maar toch wordt dit compleet verkeerd opgevat door de ontvanger en het gesprek krijgt een radicaal andere draai. Zodanig dat zelfs een positief gevoel ineens negatief wordt.

Hoe kan dit toch?

Iedereen zit anders in elkaar en al ken je elkaar nog zo goed, je bent niet dag én nacht voortdurend bezig met het in het hoofd van de ander kijken. je hebt het soms al druk genoeg om je eigen gevoelens en gedachtes te analyseren, laat staan die van de ander.
En als je denkt dat je goed op iemand over komt, maar je vraagt dit niet na, kan daar dus een misverstand in schuilen. Zodra de ander het dan opvat zoals het niet is bedoeld, maar hij dénkt van wel, misverstand nummer twee.
Als deze misverstanden zich opstapelen, ontstaat er vroeg of laat een miscommunicatie, dus dan dénkt iemand niet alleen dat hij je begrijpt terwijl dit niet het geval is, hij spreekt het ook uit.
Als dit op basis van al meerdere en langere misverstanden zijn, kan dit best uitmonden tot een ruzie, die niet eens gaat over hetgeen het op dát specifieke moment over gaat....

Huh???

Tsja... en ga dan nog maar 's terug naar waar het wél over ging...

Daarom, des te belangrijker: vraag of hetgeen je gezegd hebt, ook is overgekomen zoals je het hebt bedoeld. Of vraag na of hetgeen je hebt begrepen ook daadwerkelijk zo opgevat moest worden.
En nee, uiteraard hoeft dit niet als iemand bijvoorbeeld vraagt of je een paar sokken mee wilt nemen! Zo van "Sokken zei je?", maar éigenlijk.... stel dat je met een onderbroek beneden komt, kán die ander zich irriteren aan het feit er nu weer meer tijd overheen gaat voordat diegene zijn sokken eens aan kan trekken...Ik bedoel maar..!