Bij wi ligt de bal?

Wat mij altijd weer opvalt, is dat in veel relaties er één is die de bal bij de ander legt en één die de bal bij zich houdt. In beide gevallen in terechte maar ook onterechte situaties.
Dit houdt toch vaak een scheve relatie in, althans, die kán een scheve relatie worden.
Als er een situatie plaatsvindt waarbij diegene die de bal altijd bij de ander neerlegt iets heeft gedaan wat niet goed voelt bij diegene die de bal juist altijd bij zich houdt, zal namelijk die 'ballegger' het euvel niet snel bij zichzelf zoeken en de 'balhouder' snel denken en vinden dat het bij hem hoort.
Zo kan dus een goed lopende relatie dus ineens een minder goed, tot slecht lopende relatie worden.

Dit is vaak op basis van patronen. Niet eens bewust of negatief, maar een gewoonte.
En dit kan uiteraard doorbroken worden.

De balhouder is vaak de onzekere van de twee en zal om die reden ook vaak de bal bij zich houden.
Vaak ook zonder en eigenlijk bij na te denken..
De kunst is dus om dit patroon te herkennen en aan de hand daarvan het proberen te doorbreken.
Doorbreken houdt in mijn optiek zeker niet in om met de vuist op tafel te meppen onder de woorden "en nu ben ik het zat!" Dat houdt voor mij falen-bij-voorbaat in, omdat iemand zichzelf dan niet meer is.
Ik ben ook niet van de verandering, maar de aanpassing. Het is immers ook een kwaliteit dat iemand niet snel de bal bij de ander neer zal leggen. Net zo goed als het een kwaliteit is om zelfverzekerd te zijn om de bal bij de ander neer te kúnnen en durven leggen.
maar als je doorslaat in je kwaliteit, kan het je valkuil worden.

Mijn advies hierin is dat je dus je kwaliteit gaat gebruiken om het patroon te kunnen doorbreken. En vind je het moeilijk om van jezelf een kwaliteit te zien, maar zie je wél wat je niet goed doet? Meestal is dit dus een teveel van wat je wél goed doet en dan weet je precies dus dat je dié eigenschap kunt gaan gebruiken.