In balans of overgewicht

Hoe in balans ben jij met jezelf?
En ben je uit balans, welke effecten heeft dit op jou?

Ik ben een counselor met de overtuiging dat geest en lichaam in balans moeten zijn om goed te kunnen functioneren in het dagelijks leven.
Ben je uit balans, disbalans, heeft dit effect op je functioneren.
Ik ben er zo van overtuigd, dat dit dus effect kan hebben op dingen waarvan je nu misschien zou denken 'dat heeft niets met mijn geest te maken' of andersom.

Denk aan bijvoorbeeld rugklachten. Of overgewicht. Of vaak en veel hoofdpijn. Slechte relatie (met wie dan ook)

Ik ben er overigens ook van overtuigd dat het niet alleen op te lossen is door op één vlak ergens aan te werken en dan 'poef', álles lost vanzelf op.
Soms kan dat dus wel het 'gevaar' zijn van mensen die hulp gaan zoeken, dat ze ervan overtuigd zijn (lees: hopen) dat diegene die als helper is genomineerd, het ook dus oplost.
Zo werkt het dus niet.
Het is een steun, een gids, een spiegelvoorhouder.

Maar goed, waarom bijvoorbeeld overgewicht ook met de geest te maken heeft? Ieder pondje gaat toch door het mondje?
Klopt, maar wat is de reden dat die pondjes door die mondjes gaan?
Je wéét immers dat het niet goed is.
Het gaat verder dat weten. Sterker, juist degene met overgewicht en de wetenschap dat wat ze doen niet goed is, betekend een strijd aangaan. Een strijd met zichzelf. Die verlies je vaak! En zodra je die verliest, wordt het euvel erger, want vaak start deze al vanuit het minderwaardig voelen.
Maar dit is echt niet de enige reden voor mensen met overgewicht.
Sommige hebben overgewicht, maar geen minderwaardig gevoel. Nog niet of daar is het niet mee gestart.
Ook mensen die zichzelf qua uiterlijk goed vinden, maar op een ander vlak niet content zijn, hebben vaak overgewicht (let wel, ik richt me dus nu alleen even op óvergewicht)Denk aan geen sociaal leven hebben door te veel en te vaak werken. Deze mensen zitten verder goed in hun vel, doen waar ze blij mee zijn en worden, maar toch.. Zeker mensen in de zorgverlening. Deze zorgen voor anderen, maar niet voor zichzelf. Vaak staan ze er dus ook helemaal niet bij stil, tot ze toch wel erg overgewicht krijgen. Alleen lijnen lukt niet.
Zodra het stuk 'sociaal leven' aangepakt wordt, vallen ze vaak ook af.
Dit, uiteraard in een notendop en zeer kort door de bocht, want in werkelijkheid is het dus per individu zeer verschillend en is er geen richtlijn!

Ik heb de overtuiging dat als er iets op het lichamelijke vlak niet goed loopt, er ook iets op het geestelijke vlak niet goed loopt. Houdt niet in dat je psychisch niet in orde bent (mensen zijn toch vaak angstig dat dit gedacht wordt), maar even alles weer in perspectief moet kunnen zien. Dit lukt je vaak niet alleen en ook niet door iemand die dicht bij je staat.
Of mensen confronteren dan niet voldoende of juist teveel. Dit helpt dan dus niet.

Alleen dus het voedingsprobleem aanpakken, is mijn optiek niet voldoende bij mensen met (extreem) overgewicht.
Kijk naar het gehele plaatje.