Welzijnspraktijk Zutphen

Ken je dat? Dat je verder wilt, maar je kunt het gevoelsmatig niet?
Dan blijf je hangen in een emotie, want vaak heeft hetgeen waar je gevoel over gaat helemaal geen écht contact meer met het hier en nu.

Dit komt vaak doordat je er geen erkenning voor hebt gekregen. Maar ja,... maakt dat je dan afhankelijk van de erkenning die je 'moet' krijgen van anderen?

Kijk, we zijn allemaal 'groeps'dieren, dus ja, tot een bepaalde hoogte ben ik er zeker van overtuigd dat we het niet allemaal alleen kunnen.
Dus hoort daar erkenning ook bij.
Ik ben voorstander dat je eerst de erkenning aan jezelf moet geven, maar ja.. laten we eerlijk zijn: die van een ander is óók érg fijn!
Daarnaast, het wordt wel één grote one-man-show als je het continue allemaal alleen moet doen.

Ik denk dat dus het echte blijven hangen in een emotie komt, doordat er iéts ontbreekt.
Dit kan óf de erkenning van jezelf aan jezelf zijn, maar dus ook de erkenning van de ander.
Zodra het om de erkenning van de ander gaat, gaat dit vaak over situaties waar die betreffende ander een zeer belangrijke rol speelt. Dus het kan net zo goed een 'vergeten' kennis zijn die je een keer zeer heeft gedaan. Dan kan bijvoorbeeld je partner de erkenning geven, maar dat zal het em niet doen. Het moet dan dié 'vergeten' kennis zijn.

Maar ja.... negen van de tien keer krijg je dié erkenning niet. En dan?

Dan is het een kwestie van acceptatie. Acceptatie van het feit dat het niet mogelijk is. Acceptatie dat er soms momenten zijn dat je het oude zeer weer voelt en dat dit ok is.
Zodra iets geaccepteerd wordt, krijg het bestaansrecht. Zodra iets bestaansrecht heeft gekregen, IS het er en mág het er zijn. Een soort 'prima-gevoel' dus. En zodra dit 'prima-gevoel' er is, is het dus helemaal niet zo erg dat het er is. Dan is de emotie ook niet langer meer een naar gevoel en zal het niet in de weg zitten.

Klinkt eenvoudig?
Klopt, dat kán het ook zijn.
Maar...!! Voordat je dat het kúnt accepteren : Voél álles eerst! Doorvoel het!
Ben je ergens boos over? Wees het ook, laat dit toe.
Ben je ergens verdrietig over? Wees dat ook, laat ook dat toe!
En doorvoel zo iedere emotie die ermee in contact staat eerst. Pas dan kan het geaccepteerd worden, eerder heeft het geen zin om het 'zogenaamd' te accepteren, want dit is dan niet écht!