Schoenmaker, blijf bij je leest!

Doe de dingen waar je goed in bent en hou het daarbij.
Maar ja....dat klinkt simpeler dat het is. Want stel..:

Je bent als laagdrempelige hulpverlener goed in zelfbeeldverbetering en er komt een cliënt die eigenlijk een psychologisch of zelfs een psychiatrisch probleem heeft. Deze cliënt heeft echter geen vertrouwen in anderen en zeker niet in psychologen en/of instellingen om naar een instelling te gaan en neemt om die reden juist contact op met een laagdrempelige hulpverlener, dus met jou. Wat doe je dan als betreffende laagdrempelige hulpverlener?
Mijns inziens kan het een eerste stap zijn om deze betreffende cliënt eerst te helpen met het zelfbeeld waarmee hij kampt, waardoor hij meer vertrouwen in zichzelf krijgt en daardoor ook langzaam anderen kan gaan vertrouwen en aan de hand daarvan het aandurft om wel naar een psycholoog of instelling te gaan. Maar tegelijk is dit niet het vakgebied van een laagdrempelige hulpverlener en zou deze zijn handen hier niet aan moeten branden.
En helemaal de hamvraag: wordt de cliënt geholpen via deze weg en op deze manier?

Ik zeg :Lastig!
Want voor beide kanten is iets te zeggen.
- Ja, de cliënt wordt geholpen als er aan zijn zelfbeeld wordt 'gesleuteld' en dat hij hierdoor de stap durft te nemen om naar een instelling of psycholoog te gaan voor het psychologische/psychiatrische probleem.
- Nee, want dat zelfbeeld is al onderdeel van het psychologische/psychiatrische probleem.
- Ja, want de cliënt zal de stap uit zichzelf niet maken om dus naar een instelling of psycholoog te gaan en dan dus niet geholpen worden.

Ik zelf ben dus een laagdrempelige hulpverlener en moet zeggen dat dit soms best lastig is.
In deze gevallen raadpleeg ik per situatie - want iedere situatie is natuurlijk ook weer anders - mijn beroepsvereniging (de NFG in mijn geval)en overleg met hen wat zij denken/vinden dat de juiste keus is.
Ga er geen one-man-show van maken, want als je de plank misslaat, sla je hem goed mis!