ieders eigen perspectief

Okay, deel 2 wat betreft 'eigen perspectief'.

Het is net als je een nieuwe auto wil gaan kopen, je ineens óveral dié auto ziet rijden... Het wordt dus direct 'lekker' in de praktijk gebracht.

Er is het eea gebeurd, waardoor het me extra duidelijk wordt gemaakt dat iedereen zijn eigen perspectief heeft en van daaruit ervan overtuigd is dat die juist is.

Op zich klopt dit ook wel. Als ik naar mezelf kijk, heb ik in feite eveneens mijn overtuiging, gebaseerd op mijn perspectief.
De pest is echter dat als dit perspectief geïntroduceerd wordt in iemand die altijd een geheel ander perspectief had, dit heel 'raar' kan zijn, zoniet anderen in het harnas kan werken.

Lastig, want de hamvraag is in dat geval:
Welk perspectief is nu 'waarheid'?

Kijk, ik vind dat iemands waarheid altijd diegene zijn waarheid ook is. Terecht of onterecht.
Wie bepaald wat DÉ waarheid is? Wie bepaald hoe het 'moet'?

Maar logisch is echter wel (ook weer terecht of onterecht) als iemand altijd een andere overtuiging heeft gehad vanuit het perspectief die ooit wás, en die overtuiging is in de loop der tijd veranderd en niet meer passend bij de overtuiging van de anderen van 'toen', dat dit als het ware de scheven schaats is..
Want 'huh? wat is er met hem/haar gebeurd? wat reageerd zij/hij raar!' <-- vanuit wélk perspectief precies???

Ik denk dat als de boel aan het escaleren is en men tot een punt van totale onbergip naar elkaar is gekomen, hier een goed en open en eerlijk gesprek over zou moeten komen. En met goed, open en eerlijk doel ik op respectvol naar álle partijen in dit gesprek. Geen frontjes vormen, iedereen zijn/haar zegje laten doen, open staan voor andere invalshoeken en niet alleen vasthouden aan die van jezelf (hoe lastig ook, want het uis tenslotte jouw overtuiging en waarheid, dus gevoelsmatig DÉ waarheid!)

Maar om dit te kunnen doen, is het wel 'noodzaak' dat iedereen geheel dicht bij zichzelf blijft, in ieder proces weer.
Het is en blijft een lastig en gecompliceerd geheel!