Accepteren dat een rot gevoel een rot gevoel is, maakt het niet minder 'rottig'.
Zodra je dat wél denkt, dan zit je niet in het accepteren.
De één heeft soms 3 dagen ervoor nodig om iets te kunnen accepteren en de ander een halve dag. Niet iedereen is nu eenmaal eender.
En ook niet ieder euvel is hetzelfde.
Daarnaast ben je als mens ook in een continue verandering, dus ook jij als mens bent de ene dag niet eender als de dag ervoor of erna.
Ik hoor vaak genoeg "Als ik me rot voel, pak ik een boek.'
Tsja... ik zie dit in de eerste instantie als vluchtgedrag en dus niet zozeer als acceptatie van het rotgevoel.
Ik zeg hiermee niet dat er alleen acceptatie is, als je je maar zo rot mogelijk voelt, alleen wel dat een rot gevoel dus niet fijn is en hoeft te zijn.
De sluetel is,vind ik, hoe dicht ben je bij jezelf?
Voelt het voor jou prima om je rot te voelen, kan dit al een beter gevoel geven. Het rot gevoel krijgt bestaansrecht, het mag er zijn.
Als het er mag zijn, ga je het dus niet uit de weg, of beter; dan hoéf je het niet uit de weg te gaan.
Ga je dus een boek lezen, om er dan maar niet aan te denken, is dit vluchten.
Maar ga je een boek lezen, omdat je als het ware niks beters te doen hebt en op die manier je 'rotgevoel' uit zit, zie ik het als accepteren.
Scheidingslijn is dus, maar zeker wel te herkennen!
Als je bijvoorbeeld liefdesverdriet hebt, kun je dit wel gaan negeren, want 'ik kan er toch niks aan veranderen'. Klopt! Alleen het komt zeker weten nog een keer op je pad! Je kunt dan beter door 'de shit' heen gaan, waardoor het later beter te hanteren is, zonder dat het een no-go-onderwerp wordt en je je ex niet meer onder ogen kan zien.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik vind het zeer fijn om reacties te krijgen, mits ze als feedback bedoeld zijn en zo ook geformuleerd zijn.
Zodra er vervelende, grove, dreigende, kwetsende teksten geschreven worden, zullen deze volledig genegeerd worden.