Aanamens

Hoe vaak ik niet mee maak in mijn praktijk dat men leeft op het maken van aannames.
En deze zijn niet altijd positief.
Ik ben ervan overtuigd dat iedere aanname eigenlijk een beeld is wat met zélf heeft en dat dit niks over de ander (die de zogenaamde aanname maakt) zegt.

Het valt me namelijk op dat de aanname bijna altijd te maken heeft met hetgeen men zelf onzeker, angstig, boos, verdrietig over is. Dit komt eigenlijk altijd terug in de aanname.

Ik adviseer altijd aan de cliënten om dit bij 'de ander' na te vragen. "ik heb altijd het gevoel dat jij op mij neer kijkt, klopt dat?", "ik denk te merken dat je me dik vind, klopt dit?", "vind jij mij bazig?", "ik voel volgens mij boosheid als ik dit zeg, ben je ook boos?"

Maar ook in relaties - of moet ik zeggen 'zéker in relaties'? - worden de meeste aannames gemaakt.
Men denkt voor de ander, omdat ze ervan uit gaan dat na zoveel jaar samen je elkaar kent. Dat is uiteraard ook het geval, alleen iedereen maakt dingen mee in zijn/haar leven waardoor men groeit. Dit kan soms inhouden dat iemand anders over dingen is gaan denken.
Als de één niks zegt en de ander niks vraagt (en andersom), dan blijft een beeld bestaan wat misschien dateerd van jáááren geleden. Logsich dat een bepaald gevoel niet overeenkomt met wat ooit was.. Dan kan men onzeker worden en aannames maken die niet kloppen.

Transparant zijn in alles en denk niet voor de ander.