Het perfecte imperfecte

Herken je jezelf hierin: alles, maar dan ook alles, goed willen doen..
Een goeie moeder/vader, een goeie echtgenote/echtgenoot, een goeie werkgever/werknemer, een goeie kok/kokkin, een goeie grappenmaker, een goeie gesprekspartner, slim, humor hebben, serieus kunnen zijn, weet van aanpakken, en ga zo maar door.
En als je een keer niet zo hoog scoort als je zou willen, je hier echt wel mee kunt zitten..

Ik denk dat een hoop mensen nu zullen zeggen/denken "nee, ik weet ook wel dat dit niet kan". Maar toch...de meeste die ik spreek die dit denken, hebben toch een grote criticus in zich. Er is namelijk een hele kloof tussen iets weten en iets wéten..
Het verschil is het bedenken en het voelen.
Denken kunnen we eigenlijk allemaal, zeker in deze tegenwoordige maatschappij.
Voelen is daarentegen een ander verhaal.

"ik denk dat ik me rot voel" .........

Wat kun je hieraan doen, mocht je dit herkennen?
In mijn optiek veel.
Alleen wil je dit ook?
Veel mensen zeggen een ander soort leven te willen leiden, alleen puntje bij paaltje gebeurd dit niet, omdat zij het zelf tegen houden.
Dit is best logisch, want dit is het leven dat je al zolang kent. En zeker als je een grote criticus bent, valt het niet mee om tegen jezelf te durven zeggen dat je niet tevreden bent!!
Dan wil je niet in de categorie 'zwak' horen. En helaas vinden heel veel mensen zichzelf zwak als zij toegeven, zowel aan zichzelf als aan de buitenwereld, dat zij iets niet helemaal kunnen en om hulp vragen.
Dus, als eerste toegeven dat je niet perfect bent.
Bekijk het vanaf de eventueel perfecte kant, want je hebt jezelf herkent in het alles goed willen doen. Dan hoort 'hulp vragen' er dus ook bij.. Zo goed mogelijk om hulp vragen.
Toegeven dat je iets niet weet, dat je iets niet kunt, daar is lef voor nodig! En lef is alles behalve zwak!!

Start met jezelf vanaf een andere invalshoek te bekijken, alsof je jezelf voor het eerst ziet. Probeer dit zonder (ver)oordeel te doen, alleen aan de hand van feiten die je ziet. Bijvoorbeeld door in de spiegel te kijken en te constateren wat er feitelijk te zien is.
Blond haar, groene ogen, donkere wenkbrauwen, ronde,brede neus, volle lippen, kuiltje in kin, moedervlekje bij linkerslaap, .. Dat is iets wat IS. Probeer dit langzaam aan met alles te doen, aanschouw zonder dit te categoriseren. Zonder er een label of etiket op te plakken. Probeer er op die manier te ZIJN, zoals je ook BENT.
Stapje voor stapje.
En als je oordeelt, oordeel dit dan niet. Laat het er zijn.

Voel hoe dat voelt. Ik durf je bijna te garanderen dat dit zo lekker voelt, zonder druk, gewoon, zoals het bedoeld is.

"En dan?"
Zover moet je nu nog helemaal niet denken!!