Your mind is playing tricks on you

Mensen maken zich vaak zorgen over dingen die de moeite eigenlijk niet waard zijn om zich zorgen over te maken. En toch lijkt het op dat moment de moeite waard wel degelijk..

Het opvallende is vaak dat het tegenovergestelde ook waar is. Dus als mensen zich zorgen zouden moeten maken, zij dit vaak juist niet doen..

Als men zich zorgen moet maken, maar dit niet doet, komt dit in mijn optiek doordat men bepaalde dingen niet onder ogen wilt (lees ' durft' ) te zien. Of juist en wel en er daardoor extra voor gaat vechten.

Maar dat men zich zorgen maakt om iets waarvan men (nog) niet weet, zit iets anders achter. Dat is per persoon verschillend en dus niet zo in zijn algemeenheid aan te pakken. Dat moet per individu.
Denk aan een ernstige ziekte onder de leden krijgen/hebben. Vrijwel iedereen maakt zich hier wel eens zorgen over. Dat is ook best realistisch, want er zijn veel verschillende ziektes en in de maatschappij van tegenwoordig is de kans best aanwezig dat je een van die ziektes kunt oplopen of al hebt.
Maar als men er echt continue van is doordrongen, voortdurend bang is hiervoor, is er meer aan de hand.

Ik ben ervan overtuigd dat als men zich voortdurend zorgen maakt over de eventuele kans op ziek worden, daadwerkelijk ook ziek wordt. Jezelf ziek 'denken' als het ware.
Er is een onderzoek in China (geloof ik) geweest over hartaanvallen. In China blijken de mensen banger voor een hartaanval te zijn en het percentage hartaanvallen is in China ook aanzienlijk hoger. (ook gemiddeld gezien)
Nu is min eerste gedachte gelijk “ wat is er eerder, het kip of het ei?”:
Is men er banger voor omdat het percentage ook hoger ligt en het dus realistischer is om ook een hartaanval te krijgen?
Zijn er meer hartaanvallen doordat men het als het ware bij zichzelf afroept?
Wie weet, zit er wel iets in hun eten waardoor ze eerder een hartaanval krijgen. Ik denk aan Vetsin..Hoeveel mensen krijgen hier geen hoofdpijn en hartkloppingen van? …

Maar goed.. Nog steeds ben ik er ook van overtuigd dat je jezelf ziek kunt denken.
Angst voor en door de angst.
Waar komt die angst vandaan, staat deze wel direct in verbinding met de angst op zich? Of is het een ' via de band angst'? Simplistisch voorbeeld hiervan: Verbindingsangst is
eigenlijk meestal eender als verlatingsangst. Mensen die bang zijn zich te verbinden, zijn eigenlijk negen van de tien keer bang om verlaten te worden. Dit kan weer te maken hebben met iemand naast die of is overleden, of ouders die gescheiden zijn, of een eerdere breuk in een relatie..

Wat ik vaak in mijn praktijk zie, is dat zodra men anders gaat denken, hij/zij zich ook anders gaat voelen. Dit vaak doordat men zich anders gaat gedragen ook.
Denk alleen al door een glimlach op je gezicht te toveren. Je voelt je bijna per direct beter!
Nu vind ik het persoonlijk onzin om de gehele dag met een stompzinnige glimlach op je gezicht rond te lopen, zeker als je je zo niet voelt. Dan doe je in mijn optiek namelijk hetzelfde, want je praat jezelf iets aan wat er niet is.

Mijn motto is altijd: het mag niet in de weg komen te staan.
In de weg van wat dan? In de weg van wat jou meerwaarde geeft. :
Als je iets aan het verwerken bent, dan hoort een emotie van verdriet, boosheid, teleurstelling hierbij. Loopt je als het ware gedwongen met een glimlach op je gezicht om je beter te voelen, verwerk je de boel niet juist.
Als je continue bang bent om overreden te worden en je durft daardoor de straat niet meer over te steken, staat deze angst je in de weg en zul je de angst aan moeten pakken.

En het aanpakken van de angst is voor iedereen anders. Ga het onderzoeken, zoek er hulp bij, laat het je niet in de weg staan!