Rekening houden met een ander deel 2

Wat betreft mijn onderzoek wat ik heb aangegeven in mijn voorgaande Blog:
Ik moet zeggen dat ik niet veel verder ben gekomen dan erover na te denken. Ook niet verkeerd!
Ik heb het idee dat het me gewoonweg niet gaat lukken..

Iemand die een reactie achter heeft gelaten op mijn voorgaande Blog, Carin, vroeg of ik rekening met anderen hou wegens het graag aardig gevonden willen worden of wegens het feit dat dit een deel van mijn karakter is.
Ik denk beide.

Ik wil graag aardig gevonden worden, geef het eerlijk toe. En als ik dan iets doe voor een ander en ik krijg niet de reactie die ik hoopte en verwachtte, ben ik teleurgesteld.

Toevallig (bestaat dat?) is er op hetzelfde moment een discussie via Facebook over 'oordelen'.
Iemand had het volgende de ether in geslingerd "Waarom mensen in woord zo oordelend kunnen zijn naar anderen in naam van spiritualiteit blijft me verbazen en toch ook bevestigen" waarop ik had gereageerd " Jammer he? Laat iedereen zich gewoon lekker met zichzelf bemoeien en niet oordelen!Helemaal met je eens, ik verbaas me er ook iedere keer over en het doet soms zelfs zeer.."
Vervolgens komt er de volgende reactie van iemand anders op "@Anouk, ik kan me voorstellen dat het soms zeer doet als mensen oordelen, maar realiseer je je dat je nu aan het oordelen bent over mensen die oordelen? Als je oordeelt bemoei je je eigenlijk met jezelf, want je oordeelt nooit echt over een ander maar altijd over jezelf het is een spiegel, veel mensen projecteren dit alleen op een ander en missen daarbij de kans iets te leren over zichzelf."
Echt super interessant!
Ik was het er eerst niet zo mee eens, althans.. ik zag er een paradox in, want als oordelen altijd iets over de oordeler zegt, dan dus ook over mij als ik aangeef dat het soms zeer doet..Dan oordeel ik de oordeler ook niet..
Maar goed, vannacht even wakker gelegen en toen moest ik hierover nadenken en welke kant ik het ook op beredeneer, het klopt...!

Enerzijds crap, want dan valt er niks meer eigenlijk buiten jezelf te leggen.(en mensen willen nu eenmaal vaak graag..)
Anderzijnds heerlijk, want je hebt er zeggenschap over. Jij bepaald wat je raakt en wat niet. En als het je raakt, kun je dit in jouzelf vinden en ben je niet afhankelijk van de ander.

Ik vond het dermate interessant, dat ik er op LinkedIn ook een discussiepunt van heb gemaakt.

Maar goed, mijn onderzoek..
Ik wil gewoonweg niet stoppen met rekening houden met anderen. Wat ik wel wil, is dat ik er niet zo spastisch over moet doen. Hiermee bedoel ik dat ik meer vertrouwen in mijzelf moet leren hebben, zeker op het gebied van mensen die me nader staan of waar ik veel mee te maken heb.
Ik ben ik, anderen zijn anderen en dan dus direct het stukje over het oordelen erbij gevoegd.
Als ik commentaar krijg op hetgeen ik doe of heb gedaan, dat ik me hier dan niet aangevallen in voel, niet beledigd door voel, niet gekwetst door voel, maar overtuigd ben dat wat ik heb gedaan vanuit mij is gekomen en voor mij goed was!
En als anderen dit anders zien, dit inderdaad meer over die persoon zegt, dan over hetgeen ik heb gedaan.
Ik ben niet verantwoordelijk voor de hele wereld, maar alleen voor mijzelf (en mijn kinderen en huisdieren)